Özet
Alâüddevle-i Simnânî (ö. 736/1336), İlhanlılar döneminde, bugünkü İran topraklarında ya-
şamış bir Kübrevî şeyhidir. Gençlik yıllarında İlhanlı sarayında, Argun Han’ın hizmetinde bulunmuş, daha sonra tasavvufa meylederek saraydan ayrılmıştır. Bir müddet kendi kendine ibadet
ve riyâzatla meşgul olduktan sonra Bağdat’ta bulunan Kübrevî şeyhi Nûreddin Abdurrahman
el-İsferâyînî’ye (ö. 717/1317) mürid olarak kendisinden irşad icâzeti almıştır. Ardından şeyhinin
emriyle memleketine dönmüş, Sûfîâbâd’daki hankâhında mürid yetiştirmek ve eser telif etmekle
meşgul olmuştur. Günümüze ulaşmayanlarla birlikte eserlerinin sayısı doksan civarındadır. Farklı
hacimlerdeki bu eserlerin bir kısmı Arapça, bir kısmıysa Farsçadır. Simnânî, Beyânu zikri’l-hafiyyi’l-müsteclib li’l-ecri’l-vefî isimli Farsça risalesini vefatından sonra müridlerine bir kılavuz olması
gayesiyle kaleme almıştır. Müridlerinden bu eseri ezberleyip haftada bir kez tekrar etmelerini
istemesi ve bu eserde yazılanlarla amel etmeyen müridlerinin kendisiyle bağını koparmış olacağını
söylemesi, onun bu esere verdiği ehemmiyeti göstermektedir. Bu çalışmada ilk olarak müellifin
hayatına dair kısa bilgiler verilecek, ardından söz konusu eser değerlendirilerek son bölümde ise
metnin tahkikli neşri dikkatlere sunulacaktır.